domingo, 19 de março de 2017

Ni tremu... kaj ridu!



Pri kanibaloj

Misiisto DUPEYRAT rakontas jenon: Antaŭ nelonge – de kelkaj semajnoj grava ĉiutaga gazeto de Parizo publikigis, kun grandaj titoloj, “romanon de dramaj aventuroj, travivitan de sia ĵurnalisto speciale sendita en Nova-Gineon”. La raporto titoliĝis: “En la neesplorata rifuĝejo de la lastaj kanibaloj”.

Okazis al mi legi kelkajn el la aventuroj de la ĵurnalisto. Tio estis por mi tre amuza, tial ke mi vidis kelkajn en tiu refuĝejo. Iam, eĉ, mi sincere ridis pro tio. Tio estis kiam mi malfermis la numeron de la 1-a de novembro 1934. Belega nigrulo, sovaĝa, terura, tie staris, antaŭ niaj okuloj, sur fotografaĵo pli ol 15 centimetrojn alta. Abomeno! Lia desktra mano tenis per la hararo homan kapon freŝe tranĉitan. Kaj la raportisto daŭrigas, sub la titolo: “Sensimila kliŝo” kio sekvas (mi citas laŭvorte). “Post kiam la patrolo estis enirinta vilaĝon, kies loĝantoj alvenis de malgranda ekskurso, kies celo estis enriĉigi la kolekton de la kranioj de la tributo, unu el la ĉasantoj, volonte akceptis la postulojn de la fotografaĵo. Li eĉ pozis kun la kripligita kaj sanga trofeo kiun li tenis en la sia dekstra mano kaj tia kia ĝi estas ĉi tie represita”.

Kompreneble, tio sufiĉas por iomete tremi.

Sed, ni estos rekompencitaj por la penoj. Ni prefere demandu al la fama radiesteza serĉisto, Abato MERMET, kion li opinias pri tio. Tamen, ĉar li probable ne respondos niajn leteron, mi preferas ĉion tuj malkaŝi. Antaŭ jam longa tempo, tiu fotografaĵo de la kanibalo estis prezentata al Abato MERMET (ĉar, senutile estas kaŝi pli longatempe ke tiu fotografaĵo estas almenaŭ dekjara...).

La fama radiestezisto ĝin konsideris kaj li ankaŭ estis tuj tremonta, kiam oni diris al li, inside, kaŝmalice: “Diru, kara amiko, kiu povas, per la pendolo, malkaŝi eĉ la seksojn, ĉu vi bonvolus trovi ĉu tiu kapo kiun tenas la kanibalo en sia mano estas tiu de viro aŭ de virino... Oni tion ne tre facile diferencigas”.

La serĉisto promenigis sian pendolon super la funebra kapo.

“Ĝi estas el ligno”, diris li, kaj li pravis. Aŭ preskaŭ. Tiu “kripligita kaj sanga trofeo” ne estas alia aĵo ol simpla. – klere skulpita kokosopiglando kaj la terura kanibalo esta nur brava indiĝena ĝendarmo.

Oficulo de la registaro, por amuziĝi iomete, aŭ por miregi siajn amikojn, estis imaginta tiun scenigon kaj li ĝin estis fotografinta...”

Missions Catholiques (nº 3217, 1-2-35)

Fonto: Radiesteza Gazeto / Internacia Esperantlingva, Organo de la Radiestezitoj kaj Radiestezito-amikoj / 1a jaro / n-o 1a / Oktobro 1937

Nenhum comentário:

Postar um comentário